بوروکراسی

سوالات مطرح شده در کتاب به موضوع دوسالانهٔ ۲۰۱۶ تایپه شکل داد، جایی که هنرمندان کارهایی را دربارهٔ اینکه بوروکراسی‌های نهادی چگونه به تخیل انسان شکل می‌دهند، تولید کردند.

فراتر از احزاب سیاسی، کار میخلز برای تشریح عملکرد بسیاری از سازمان‌های داوطلبانه دیگر از اتحادیه‌های کارگری تا انجمن پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. نظریه او همچنین در مطالعه کلی سازمان‌ها و نظریه‌های بوروکراسی قابل اجرا و تأثیرگذار هست.

کارخانجات نیسان ظرفیت تولید بیش از یک میلیون خودرو را داشت، که قادر به فروش آن‌ها بود. هزینه‌های خرید ۱۰ تا ۲۰ درصد بیش از رنو بود و با ۱۱ میلیارد بدهی، کمبود نقدینگی شدیدی وجود داشت. نیسان مبتلا به فقدان شفافیت در توجیه سود، تمرکز ناکافی روی مشتری‌ها، تمرکز زیاد برای بیرون کردن رقبا، فقدان فرهنگ کار همراه عملکرد، مرزها یا خطوط سلسله مراتب (به‌دلیل وجود بوروکراسی موجود) و عدم وجود دید همکاری بین افراد بود. در چنان وضعیت نابسامانی، نیسان برای نجات خود به‌دنبال یک ناجی می‌گشت.

شرکت‌های بزرگ، بوسیله ایجاد ادهوکراسی‌ها (درون‌بوروکراسی‌ها) می‌توانند خلاقیت و نوآوری را ترغیب کرده و زمان بهبود محصول را کاهش دهند و کارکنان توفیق‌طلب (که ممکن است کار را ترک کرده و برای شرکت‌های دیگر کار کنند یا خود اقدام به تأسیس یک شرکت کوچک کنند) را حفظ کنند. معمولا سازمان ها در اجرای استراتژی‌های با ریسک بالا، مواقع تغییرات مهم و اساسی (اجرای راهبرد)، تنوع یا جایی که فناوری غیر تکراری و محیط پیچیده و پویا است، همچنین در مرحله شکل‌گیری سازمان، از ساختارهای ادهوکراتیک استفاده می‌کنند.

قانون اساسی هند آزادی بیان را برای همه شهروندان تضمین می‌کند، اما همچنین محدودیت‌های قابل توجهی را اعمال می‌کند. در هند، شهروندان آزاد هستند که از دولت، سیاست، سیاستمداران، بوروکراسی و سیاست‌ها انتقاد کنند. با این حال، سخنرانی‌ها را می‌توان به دلایل امنیتی، اخلاقی و تحریک‌پذیری محدود کرد. در دادگاه عالی هند، موارد برجسته‌ای وجود دارد که آزادی مطبوعات و آزادی بیان در مورد سیاست کشور را برای هر شهروند تأیید کرده است.

بسیاری از تکنولوژی‌های جدید بر پایه این جمله به وجود آمده‌اند «انسان فکر کند، ماشین کار کند». با وجود گذشت سال‌ها از پیاده‌سازی انواع سیستم‌های مکانیزه مالی و صنعتی در سازمان‌ها و موسسات اقتصادی، امور اداری و دفتری و گردش اسناد مالی اغلب این موسسات به طریقه سنتی انجام می‌گیرد. سرعت پایین، افزایش بوروکراسی، وابسته شدن سیستم به افراد و نیز عدم هماهنگی این روش با سیستم‌های مکانیزه سبب افزایش قابل ملاحظه خطاهای انسانی و کاهش بهره‌وری در سازمان‌ها شده‌است.

ادهوکراسی‌ها عالی‌ترین وسیله [ساختاری و سازمانی] برای واکنش نسبت به تغییرات، تسهیل در نوآوری، [ایجاد] هماهنگی بین متخصصان گوناگون هستند، ولی تعارضات درونی ایجاد می کنند و نسبت به بوروکراسی ها از کارآیی کمتری برخوردارند. علی‌رغم توجه خاص به ادهوکراسی ها در سالهای اخیر، این ساختار همچنان به عنوان ساختار غیر معمول باقی مانده است. ادهوکراسی در تعداد اندکی از صنایع، به عنوان یک شکل ساختاری متداول است. وقتی هم مورد استفاده قرار می گیرد، به عنوان طرح ساختاری جانبی در کنار بوروکراسی بکار می رود. ادهوکراسی قدرتمندترین ابزار برای ایجاد تحول موثر محسوب می‌شود.

آثار اولیه او مانند «الگوهای بوروکراسی صنعتی» را می‌توان به همان اندازه مهم دانست که در حوزه‌های موجود جامعه‌شناسی کار می‌کرد ولی اصول یک روشنفکر انتقادی را پذیرفتند. این را می‌توان به وضوح در اثر او در سال ۱۹۶۴ با عنوان «ضدمینوتور: اسطوره جامعه‌شناسی بدون ارزش» مشاهده کرد، جایی که او ادعا کرد جامعه‌شناسی نمی‌تواند عینی باشد و ماکس وبر هرگز قصد نداشت چنین ادعایی داشته باشد.

گریبر خاطرنشان می‌کند که آمریکایی‌ها به شدت از دیوان‌سالاری منزجر هستند، در عین حال انگیزه‌ای برای دگرگونی دیوان‌سالاری ندارند؛ گریبر فکر می‌کند که آمریکایی‌ها باید این انگیزه را داشته باشند. او خواستار رفع فوری محدودیت‌هایی شده که حاصل از دیوان‌سالاری است و مانع خلاقیت می‌شود. او استدلال می‌کند که «نظم و قاعده‌مندیِ» بوروکراسی بیش از آنکه ارزشمند باشد آسیب‌زننده است، و توضیح می‌دهد که قوانین در عمل برای همه به یک اندازه اعمال نمی‌شوند و بیشتر «ابزاری هستند که تخیل انسان از طریق آنها نابود می‌شود».