معنی کلمه بلورنگاری در دانشنامه عمومی
قبل از توسعه کریستالوگرافی پراش اشعه ایکس، مطالعه کریستال ها بر اساس اندازه گیری فیزیکی هندسه آنها با استفاده از یک گونیا بود. این شامل اندازه گیری زوایای وجوه بلور نسبت به یکدیگر و محورهای مرجع نظری ( محورهای کریستالوگرافی ) و ایجاد تقارن کریستال مورد نظر بود. موقعیت هر وجه کریستالی در فضای سه بعدی بر روی یک شبکه استریوگرافی مانند شبکه Wulff یا شبکه Lambert ترسیم می شود. قطب به هر وجه روی شبکه رسم می شود. هر نقطه با شاخص میلر خود برچسب گذاری شده است. طرح نهایی اجازه می دهد تا تقارن کریستال ایجاد شود.
روش های کریستالوگرافی در حال حاضر به تجزیه و تحلیل الگوهای پراش نمونه ای که توسط یک پرتو از نوعی هدف قرار گرفته است، بستگی دارد. اشعه ایکس بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. پرتوهای دیگر مورد استفاده شامل الکترون یا نوترون است. کریستالوگراف ها اغلب به صراحت نوع پرتو مورد استفاده را بیان می کنند، مانند اصطلاحات کریستالوگرافی اشعه ایکس، پراش نوترونی و پراش الکترونی. این سه نوع تشعشع به روش های مختلفی با نمونه برهمکنش می کنند.
پرتوهای ایکس با توزیع فضایی الکترون ها در نمونه برهم کنش دارند. الکترون ها ذرات باردار هستند و بنابراین با توزیع بار کل هسته های اتمی و الکترون های نمونه تعامل دارند. نوترون ها توسط هسته های اتمی از طریق نیروهای هسته ای قوی پراکنده می شوند، اما علاوه بر این، گشتاور مغناطیسی نوترون ها غیر صفر است؛ بنابراین آنها نیز توسط میدان های مغناطیسی پراکنده می شوند. هنگامی که نوترون ها از مواد حاوی هیدروژن پراکنده می شوند، الگوهای پراش با سطوح نویز بالا تولید می کنند. با این حال، گاهی می توان این ماده را برای جایگزینی دوتریوم به جای هیدروژن درمان کرد.
با تکنیک های تصویربرداری مرسوم مانند میکروسکوپ نوری، گرفتن تصویر از یک جسم کوچک نیازمند جمع آوری نور با عدسی بزرگ نمایی است. وضوح هر سیستم نوری توسط حد پراش نور، که به طول موج آن بستگی دارد، محدود می شود؛ بنابراین، وضوح کلی نقشه های چگالی الکترون کریستالوگرافی به شدت وابسته به وضوح داده های پراش است که می توان آن ها را به صورت: کم، متوسط، زیاد و اتمی طبقه بندی کرد. به عنوان مثال، نور مرئی دارای طول موجی در حدود ۴۰۰۰ تا ۷۰۰۰ اونگستروم است که سه مرتبه بزرگتر از طول پیوندهای اتمی معمولی و خود اتم ها ( حدود ۱ تا ۲ Å ) است؛ بنابراین، یک میکروسکوپ نوری معمولی نمی تواند آرایش فضایی اتم ها را در یک کریستال تشخیص دهد. برای انجام این کار، ما به تابش با طول موج های بسیار کوتاه تر، مانند پرتوهای اشعه ایکس یا نوترونی نیاز داریم.
