بشنگ

امانش داد چندانی که یک حرف نوشت از خون چشم خود بشنگرف

انکس که لبت کرد بشنگرف نگار بر سطح مهت خطی نوشت از زنگار

بشنگل چنین گفت کای شهریار بفرمای تا من ببندم ازار

همه پاسخ من بشنگل رسان که من دیر ماندم به شهر کسان

بگفت این و برداشت گرز گران درآمد بشنگاوه اندر زمان

طوطی کرده ببر جامه زنگارگون ساخته منقار خویش رنگ بشنگرف و خون

غم آن روی چو آلوده بشنگرف صدف روی من کرده چو اندوه بزر آب سمن

لاله بر دامن سبزه است بدان سان گویی که بشنگرف کسی نقطه زند بر زنگار