بزکوهی
معنی کلمه بزکوهی در لغت نامه دهخدا

بزکوهی

معنی کلمه بزکوهی در لغت نامه دهخدا

بز کوهی. [ ب ُ زِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رَنگ. ( فرهنگ اسدی ). صدیع. قفاص. ( منتهی الارب ). معز وحشیة. تیس جبلی. پازن. اُیَّل. وعل. ثیتل. ارقب. ( یادداشت بخط دهخدا ). بز وحشی. شکار. پازن. نوع وحشی بز که در کوهستانهای ایران و ترکیه و افغانستان و چین و هندوستان فراوان است و شکارچیان صید میکنند. از صفرایی که در کیسه صفرای این حیوان است در قدیم بعنوان ضدّسم در تداوی استفاده میکردند بدین ترتیب که پس از کشتن آن صفرای موجود در کیسه زردابش را خشک و منجمد کرده بنام پازهر و یا پازهر حیوانی ببازار عرضه میداشتند. ولی امروزه میدانیم که عمل ضدّسم سازی کبد در کبد همه حیوانات صورت می گیرد و از ترشحات صفراوی کلیه حیوانات میتوان بدین منظور استفاده کرد. در تداول عامه منظور از بز کوهی بیشتر جنس نر حیوان است. ( فرهنگ فارسی معین ) : گوشت بز کوهی و میش کوهی بدو [ بگوشت گاو کوهی ] نزدیک باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).

معنی کلمه بزکوهی در فرهنگ فارسی

رنگ صدیع .

معنی کلمه بزکوهی در دانشنامه عمومی

بزکوهی ( به انگلیسی: Ibex ) به هر یک از چندین گونه بز کوهی ( سردهٔ Capra ) گفته می شود که با شاخ های خمیده بزرگ نر، که به صورت عرضی در جلو قرار دارند، مشخص می شود. بز در اوراسیا، شمال آفریقا و شرق آفریقا یافت می شود. نام Ibex از واژۀ لاتین گرفته شده است که از ایبریایی یا آکیتانی وام گرفته شده است، شبیه به واژهٔ قدیمی اسپانیایی bezerro به معنای «گاو نر» و در اسپانیایی مدرن به شکل becerro به معنی «سالانه» است. بلندی آن از ۲۷ تا ۴۳ اینچ ( ۰٫۶۹ تا ۱٫۰۹ متر ) و با وزن ۲۰۰ تا ۲۷۰ پوند ( ۹۱ تا ۱۲۲ کیلوگرم ) ، بز می تواند ۲۰ سال عمر کند. دو نوع بز نزدیک به این گروه از جانوران که در طبیعت یافت می شوند معمولاً بز نامیده نمی شوند: مارخور و بز اهلی.
بز کوهی (رنگ). بز کوهی آلپی، یک نژاد بومی بز اهلی سوئیس است. این گونه در سراسر سوئیس و در بخش هایی از شمال ایتالیا و اتریش پراکندگی دارد و به کشورهای دیگر از جمله فرانسه صادر شده است. دو سویه، یک نوع شاخدار گریسونس یا گراوبوندن در بخش شرقی این کشور، و یک نوع بی شاخ از بزریک سابق از Oberhasli و ناحیه برینز و دریاچه برینز در مرکز سوئیس مرکزی وجود دارد. در برخی کشورها، گونه بی شاخ ممکن است یک نژاد جداگانه از بز Oberhasli در نظر گرفته شود. کتاب گله سوئیسی در سال ۱۹۳۰ تأسیس شد.
معنی کلمه بزکوهی در فرهنگ فارسی

معنی کلمه بزکوهی در دانشنامه آزاد فارسی

بُز کوهی (ibex)
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
هر یک از انواع متنوع بزهای وحشی. در نواحی کوهستانی اروپا، شمال شرقی افریقا و آسیای مرکزی یافت می شوند. این جانوران تا ارتفاع ۱۰۰ سانتی متر رشد می کنند و دارای پوششی قهوه ای یا خاکستری رنگ و شاخهایی بزرگ اند. گیاه خوارند و در گروه هایی کوچک زندگی می کنند. در ایران بزکوهی، که آن را پازن یا گل و بز نیز می نامند، یافت می شود. زیستگاه این جانور کوه های سنگی و صخره ای است و تقریباً در همۀ کوهستان های ایران یافت می شود. کل و بز Capra hircus (aegagrus) و کل و بز ایران Capra aegagrus aegagrus در معرض خطر انقراض اند.

جملاتی از کاربرد کلمه بزکوهی

به علت وجود مراتع و نقاط مرتفع، زیستگاه حیات وحش در قسمت‌های زیادی گسترده شده‌است. حیواناتی چون شغال، آهو، گرگ، گورکن، خرگوش، لاک پشت، روباه و بزکوهی، و همچنین پرندگانی از جمله: شاهین، عقاب، کبک، جغد، کلاغ، پرستو، سار، کبوتر چاهی و خزندگانی همچون: مار، سوسمار، در این سرزمین یافت می‌شود[نیازمند منبع]
ارتفاع و طول دامنه بر آب و هوای اروپا مؤثر بوده. در کوهستان، اندازه بارش بسیار تفاوت دارد و شرایط آب و هوایی از ناحیه‌های جدا شده است. حیات وحشی مثل بزکوهی در قله‌های مرتفع تر تا ارتفاع ۳٬۴۰۰ متر (۱۱٬۱۵۵ فوت) زندگی می‌کنند، و گیاه‌هایی همانندادلوایس در ناحیه صخره ای در ارتفاع‌های پایین‌تر و همچنین در ارتفاع‌های بالاتر رشد می‌کنند.
برای دیدن از آبشار دره سبز باید  چند روستا را پشت سر بگذرانیم. آخرین روستا کریمو است. طی مسیر منظره کوهی با صخره هایی که رنگ آن‌ها سفید و بسیار بلند می باشد مسیر حرکت را مشخص می کند. این مسیر در کنار رودخانه ای قرار گرفته که به یک سد منتهی می شود. منطقه آبشارهای دره سبزرود جزو مناطق حفاظت شده است و گونه های ارزشمند جانوری مانند بزکوهی و قوچ را می‌توان در آن‌جا دید. این مکان خوش آب و هوا علی‌رغم مناظر زیبای خود با وجود درختان گردو که صفا و زیبایی آن را دو چندان کرده است برای کوه نوردان و تفریح گردشگران مکان بسیار مناسبی است.
سایر انسان‌ساییان احتمالاً همراه با گونه‌های دیگر جانوران مانند بزکوهی، سگ، خوک، کفتار، فیل و اسب، به تدریج با آب و هوای خشک‌تر مناطق خارج از محدودهٔ نوار استوا تطبیق پیدا کردند. از حدود ۸ میلیون سال پیش، نوار استوایی (از نظر تقسیم‌بندی آب و هوایی) شروع به کوچک‌تر شدن کرده است. سنگواره‌های گونه‌های دودمان انسان پس از جدا شدن از شامپانزه‌ها امروزه نسبتاً به خوبی شناخته شده‌اند.