برکاست

زانکه بر حسن بر افزونی و برکاست نئی من بعشق تو برافزونم و برکاست نیم

بگفت این و برکاست از جای فیل زمین گشت لرزان چو دریای نیل

همان نیکنامی به و راستی که کرد ای پسر سود برکاستی

چو دارا چنان دید برکاست روی گریزان همی رفت باهای هوی

روی چو مه آراستی زلف سیه پیراستی وین شخص زار زرد را از مهر چون برکاستی

بدو گفت بیژن همه راستست ز من کار تو جمله برکاستست