بده بستان

دست او رد مکن بده بستان بازخر جانِ او به جامی می

شنیدم قیمت یک بوسه از لب جان و دل کردی بده بستان ز من کاین هر دو را بر کف ثمن دارم

اگر صد جان ستاند در عوض بوسی دهد زان لب بده بستان عزیز من که ارزان است در واقع

یک دانه به یک بستان بیع است بده بستان و آن گاه چو سرمستان می‌گو که زهی دانه

حقیقت جان بده بستان تو این گنج گذر کن بیشکی از چار وز پنج

گر زانک تو را عشوه دهد کس گله کم کن صد شعبده کردی تو یکی شعبده بستان

گفت رحمت گر همی‌آید برو زر بده بستانش ای اکرام‌خو

گفتا بده بستان زمن گفتم به کف دارم ثمن گفتا در این داد وستد گفتم زیان فرموده ای