بدباطن

بدگمانی لازم بدباطنان افتاده است گوشه از خلق جهان کردم کمین پنداشتند

ز چرب نرمی بدباطنان ز راه مرو که داغهای من از چشم نرم مرهم سوخت

هر که را همواری بدباطنان از راه برد سیل بی زنهار داند آب زیر کاه را