بافه

معنی کلمه بافه در لغت نامه دهخدا

بافه. [ ف َ / ف ِ ] ( اِ ) باقه. دسته علف یا محصول درو شده. توده بریده شده از علف یا قصیل. بغل. دسته دروده و گرد کرده از یونجه و گندم و جو و غیرآن. ( این کلمه در چهار محال بختیاری و دهات کرمان بدین معنی بکار میرود ). || دسته تره. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به بافه شود.

معنی کلمه بافه در فرهنگ فارسی

دسته علف و یا محصول درو شده

معنی کلمه بافه در فرهنگستان زبان و ادب

{cable} [عمومی] چند رشته سیم به هم تافتۀ روکش دار یا بدون روکش برای انتقال جریان برق یا بلندکردن قطعات سنگین متـ . کابل
{sheaf} [کشاورزی-زراعت و اصلاح نباتات] دستۀ کوچکی از ساقه های دارای دانه که پس از درو به هم بسته می شوند

جملاتی از کاربرد کلمه بافه

خبرگزافه بود گوش برگزافه منه فسانه بافه بود در فسانه رنج مبر
شریعتی‌کنی از نزد خویشتن ابداع همی ببافه ببندیش بر پیمبر و آل