بارش شهاب

از آنجایی که مریخ در طول موج‌های نوری، جَوّی نسبتاً شفاف دارد (همانند زمین، اگرچه بسیار رقیق‌تر است)، گهگاهی شهاب‌واره‌ها دیده خواهند شد. بارش شهابی روی زمین زمانی اتفاق می‌افتد که مدار گردش زمین با مدار یک دنباله‌دار تقاطع پیدا می‌کند، و به همین ترتیب، مریخ نیز بارش‌های شهابی دارد، اگرچه متفاوت از بارش‌هایی هستند که روی زمین رخ می‌دهند.

نرخ ساعتی سرسویی یعنی تعداد شهاب‌هایی که در صورت قرار داشتن کانون بارش شهابی در سرسو در جایی با افق کاملاً باز و صاف و حدّ قدر ۶٫۵ در طول یک ساعت با چشم غیر مسلح قابل دیدن هستند.

اولین شهاب عکاسی‌شده روی مریخ (در ۷ مارس ۲۰۰۴ توسط مریخ‌نورد اسپیریت) اکنون تصور می‌شود که بخشی از یک بارش شهابی بوده باشد که جسم آسمانی مادر آن، دنباله‌دار ۱۱۴پی/وایزمن-اسکیف بوده‌است. از آنجایی که تابش شهاب در صورت فلکی قیفاووس بوده‌است، این بارش شهابی می‌تواند «شهابیان قیفاووس مریخ» لقب داده شود.