معنی کلمه بارانداز در لغت نامه دهخدا
از خس و خار درین دشت صدا می آید
که درین منزل پرخوف مکن بارانداز.( از آنندراج ).رجوع به بارافکن شود.
|| فروکش شدن. ( غیاث ). فروکش کردن. || مقام گزیدن. ( غیاث ). رجوع به بارافکن شود.
بارانداز
از خس و خار درین دشت صدا می آید
که درین منزل پرخوف مکن بارانداز.( از آنندراج ).رجوع به بارافکن شود.
|| فروکش شدن. ( غیاث ). فروکش کردن. || مقام گزیدن. ( غیاث ). رجوع به بارافکن شود.
معنی کلمه بارانداز در فرهنگ معین
معنی کلمه بارانداز در فرهنگ عمید
۲. قسمتی از ساحل یا بندرگاه که در آنجا کشتی ها بارهای خود را خالی می کنند، بارافکن.
۳. [قدیمی] جایی که کاروان فرود بیاید.
معنی کلمه بارانداز در فرهنگ فارسی
معنی کلمه بارانداز در فرهنگستان زبان و ادب
معنی کلمه بارانداز در دانشنامه آزاد فارسی
بارْاَنداز
محل عرضۀ خدمات بندری به کشتی های تجاری و نیروی دریایی. معمولاً به شکل اسکلۀ خطی ساده ای است و همۀ انواع کشتی ها، با هر اندازه ای، از آن استفاده می کنند. بارانداز دارای تجهیزات اختصاصی برای حمل ونقل کالاهای حجیم، کالاهای یخ زده، عبورومرور کانتینرها، و تانکرهای نفت است.
معنی کلمه بارانداز در ویکی واژه
جایی که کاروان فرود می‌آید.
جملاتی از کاربرد کلمه بارانداز
کدامین شکرین لب کرد بارانداز این وادی که می‌جوشد به جای آب شیر از جوی این صحرا
عسکر، خود بی‌سواد بود و تنها در تجارت مهارت داشت. استاد او در کودکی المنتخب البغدادی نام داشت که در شخصیت و منش یاقوت اثرگذار بود. او در حدود سال ۵۸۰ هجری از تحصیل فراغت یافت. بعد از رسیدن به جوانی، عسکر الحموی یاقوت را در تجارت‌خانهٔ خود به کار گماشت و او را به سفرهای تجاری به کیش، عمان و شام فرستاد. کیش در آن دوران یکی از باراندازهای مهم در تجارت دریایی بین اروپا و هند بود.
دائی و خطر در پی جامه و جامگی خایه به مشت و خانه به دوش، بار مهمان رخت نیفکنده بر خراست و رخت نیفکنده برخراست و رخت آینده باز نگشوده بر در. گرگ بیابان شبان میش و قوچ است و چراگاه گاو و اشتر بارانداز سیستانی و بلوچ. پند نیک پسندانت با این همه رسوائی باد است و رنج درویشی و شکنج بینوائی از یاد، شعر:
در قرن چهارم هجری، نهری کوچک به طول سیصد متر و عرض بیست متر از کارون منشعب شده، شهر را به دو قسمت تقسیم کرده بود؛ محله غربی را «جزیره» می‌گفتند و محله شرقی «مدینه» نام داشت. این دو بخش به‌وسیله پلی به نام «پُل هندوان» به هم وصل می‌شدند. در آن دوره اهل شهر دو دسته بودند و دربارهٔ اصحاب پیامبر دو نظر داشتند، این شهر انبار بصره و بارانداز فارس و اصفهان بود.
محله های مسلمان نشین دو هزار و پانصد محله، مسجد محله چهار هزار و چهارصد و نود و چهار باب، مکتب خانه هزار و ششصد و پنجاه و دو باب، بناهای مرتفع پنجاه باب، خانقاه صد و پنجاه باب، زوایای مشایخ و زاهدان دویست و هشتاد و پنج باب، کاروانسرا چهارصد و هجده باب، چشمه هائی که بنائی هم دارد، نهصد و چهل و هشت باب، وضوگاهها چهارهزار و نهصد و هشتاد و پنج باب، نانوائی سیصد و نود و پنج باب، آسیا پانصد و هشتاد و پنج باب، باراندازهای وسیع دوازده باب و حمام هشتصد و هفتاد و چهار باب.