ایرانیت

همه این وقایع، چه واقعی و چه افسانه‌ای، موضوع گستره متفاوتی از توصیفات و تفاسیر بوده‌است. گرچه روشنفکران و مورخین بر این که گیلان سرچشمه نافرمانی و پرچمدار ایرانیت است توافق دارند، واقعیانی که آنان توصیف می‌کنند به دریافتهای مخالف ایرانیت اشاره می‌کنند.

ایرانیت نوعی صفحهٔ موج‌دار است که برای پوشش سقف یا ایجاد پوشش و دیوار به کار می‌رود. جنس آن ممکن است فایبرگلاس باشد یا پنکوسیم، کوتاه شدهٔ پنبهٔ کوهی - سیمان. آن را در ایران، ایرانیت می‌نامند. نام پنکوسیم به جای همهٔ آن‌ها برای نوع سیمانی برگزیده شد.

بسیاری از روشنفکران این منطقه قائل به تصویری قدرتمند از گیلان را به عنوان سرزمینی پیوسته به استقلال خود، متمایل به قیام و سرکشی، و خادم سنتهای خاص ایرانی را برمی‌کشند. شایان ذکر است که این منطقه تا ضمیمه شدن آن توسط شاه عباس یکم (۱۵۸۸–۱۶۲۹) به مدت دو هزاره از اثر پایدار دولت‌های بسیار سازمان یافته که قلمرویشان را تا نزدیکترین نقاط به آن گسترانده بودند دور نگاه داشته شده بود. این سنت مقاومت نسبت به اشغالگران لایتموتیف آثار نویسندگان و مورخین هم منطقه‌ای و هم ناسیونالیست (چون صادق هدایت، احمد کسروی، محسن عزیزی، غلامحسین صادقی) است که گیلان را در گذر دوران با استفاده از تعبیر مینورسکی چون پرجمدار ایرانیت توصیف می‌کنند.

گر رگ ایرانیت به تن بود ایدر جیحون سازی ز دیده طل و دمن را

ابتهاج تحصیلات خود را در تهران و فرانسه در رشته مهندسی راه و ساختمان به اتمام رسانید و سپس وارد فعالیت در بخش خصوصی ایران شد و در زمرهٔ مدیران و سرمایه داران فعال این کشور درآمد. ابتهاج از پیشکسوتان صنعت سیمان ایران بود. او از گردانندگان شرکت‌هایی چون سیمان تهران، سیمان شمال، سیمان دماوند، ایرانیت، پریفاب و شرکت ساختمان‌های کشور بود و در تأسیس پل‌ها و کارخانجات و ساختمان‌های بزرگی مشارکت داشت. او از ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۳ ریاست فدراسیون وزنه‌برداری و مدتی نیز ریاست فدراسیون شمشیربازی ایران را بر عهده داشت.