اکوان دیو

بریده کله اکوان دیو و هشته به ترک به جای مغفر پولاد زرنشان رستم

بگذشتن از مراتب اکوان دیو چیست باز آمدن به خوی ملایک ز خوی خویش

گوان خوان و اکوان دیوش مخوان که بر پهلوانی بگردد زیان

ببر پیل و آن سنگ اکوان دیو که از ژرف دریای گیهان خدیو

مرا خوار شد جنگ اکوان دیو همان رزم گردان و مردان نیو

چه اکوان دیو و چه دیو سپید که از جان ز رزمش شدند نا امید

جوابش داد کانجا خوان دیو است مقام و مسکن اکوان دیو است

جز اکوان دیو این نشاید بُدن ببایستش از باد تیغی زدن

ولی اکوان دیو آمد بجنگت نهاد او بر سر این چاه سنگت

ز رستم چو بشنید اکوان دیو برآورد بر سوی دریا غریو