اکدر

آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من وای از این خاک تنم تیره دل اکدر من

گفت نار از خاک بی شک بهترست من ز نار و او ز خاک اکدرست

دراو درخت مغیلان کشیده سر به سپهر ز خاک خشک در او چشم مردمان اکدر

بوسه چین کرده لب خشک زمین راز سرشک آنکه برخاکدرش، شیفته شد طبع شفاه

روز نشاط است و خوشی نی گاه خشم و سرکشی بفکن بساط می کشی دع ماکدرخذما صفا

و روی انه کان نائما نصف النهار فنودی یا لقمان هل لک ان یجعلک اللَّه خلیفة فی الارض فتحکم بین الناس بالحقّ؟ فاجاب الصّوت فقال: ان خیّرنی ربّی قبلت العافیة و لم اقبل البلاء و ان عزم علیّ فسمعا و طاعة فانّی اعلم ان فعل بی ذلک اعاننی و عصمنی. فقالت الملائکة بصوت لا یراهم: لم یا لقمان؟ قال لانّ الحاکم باشدّ المنازل و اکدرها یغشاه الظلم من کلّ مکان ان یعن فبالحری ان ینجو و ان اخطأ اخطأ طریق الجنّة و من یکن فی الدّنیا ذلیلا خیر من ان یکون شریفا و من یختر الدّنیا علی الآخرة تفته الدّنیا و لا یصیب الآخرة فعجبت الملائکة من حسن منطقه فنام نومة فاعطی الحکمة فانتبه و هو یتکلّم بها. ثمّ نودی داود بعده فقبلها فلم یشترط ما اشترط لقمان فهوی فی الخطیئة غیر مرّة کل ذلک یعفو اللَّه عنه و کان لقمان یوازره بحکمته فقال له داود طوبی لک یا لقمان اعطیت الحکمة و صرفت عنک‌ البلوی و اعطی داود الخلافة و ابتلی بالبلیّة و الفتنة.