اوورتور

معنی کلمه اوورتور در فرهنگ معین

(وِ ) [ فر. ] (اِ. ) ۱ - یک قطعه موسیقی که در آغاز اپرا یا نمایش نواخته می شود. ۲ - قطعة توصیفی مستقلی که موضوع یا داستان خاصی را بیان کند.

معنی کلمه اوورتور در فرهنگ عمید

قطعه موسیقی که در مقدمۀ اپرا یا آواز دسته جمعی نواخته می شود.

معنی کلمه اوورتور در دانشنامه آزاد فارسی

اووِرتور (overture)
در موسیقی، قطعۀ آغازگر یک کنسرت یا اپرا، که هم وظیفۀ مستقرکردن و آماده سازی شنوندگان را دارد و هم به رهبر ارکستر و نوازندگان فرصتی می دهد تا به آکوستیک محل اجرای برنامه خو بگیرند. (← پرلود). در قرن ۱۷، استفاده از اوورتور در اپرا آغاز شد؛ اوورتور «ایتالیایی» حاوی دو موومان سریع است که یک موومان آهسته آن دو را از هم جدا می کند، و اوورتور «فرانسوی» یک موومان سریع دارد که بین دو موومان آهسته قرار گرفته است. برخی از اوورتورهای مشهور عبارت اند از اوورتور اگمونت (بتهوون)؛ اوورتور ۱۸۱۲ (چایکوفسکی)؛ اوورتور دون ژوان (موتسارت).

معنی کلمه اوورتور در ویکی واژه

یک قطعه موسیقی که در آغاز اپرا یا نمایش نواخته می‌شود.
قطعة توصیفی مستقلی که موضوع یا داستان خاصی را بیان کند.

جملاتی از کاربرد کلمه اوورتور

آثار او شامل چند اپرا، پنج سمفونی (کامل و ناقص)، شش سونات پیانو، چند اثر آوازی، سه باله، دو اوورتور، و شماری کارهای دیگر است.
بتهوون ۹ سمفونی، ۹ کنسرتو، و شماری آثار ارکستریِ دیگر، ازجمله اوورتور، موسیقی صحنه برای آثار تئاتری، و تعدادی آثار متفرقه تصنیف کرد.