اهناء

معنی کلمه اهناء در لغت نامه دهخدا

اهناء. [ اِ ] ( ع مص ) طعام خوشگوار خورانیدن و دادن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
اهناء. [ اَ ن َءْ ] ( ع ن تف ) گواراتر. هنی ٔتر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). اهناء المعروف اوحاه ؛ ای اعجله. و اهناء من کنز النطف. ( مجمع الامثال میدانی ). قال رسول اﷲ ( ص ): کلوا العنب حبة حبة فانه اهناء و امراء. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

جملاتی از کاربرد کلمه اهناء

لله در عمید فی مقالته حباه رب العلی من اهناء النزل
قال اهل التّاریخ اقام یعقوب بمصر بعد موافاته باهله و ولده اربعا و عشرین سنة فی اغبط حال و اهناء عیش ثمّ مات بمصر، فلمّا حضرته الوفاة جمع بنیه، فقال لهم ما تعبدون من بعدی؟ «قالُوا نَعْبُدُ إِلهَکَ وَ إِلهَ آبائِکَ» الآیة... ثمّ قال لهم یا بنی انّ اللَّه اصطفی لکم الدّین فلا تموتنّ الّا و انتم مسلمون، و اوصی الی یوسف ان یحمل جسده الی الارض المقدّسة حتّی یدفنه عند قبر ابیه اسحاق، ففعل یوسف ذلک و نقله فی تابوت من ساج الی بیت المقدس، و خرج معه یوسف فی عسکره و اخوته و عظماء اهل مصر، و وافق ذلک الیوم، الیوم الّذی مات عیص، فدفنا فی یوم واحد فی قبر واحد لانّهما ولدا فی بطن واحد فدفنا فی قبر واحد و کان عمرهما جمیعا مائة و سبعا و اربعین سنة.