انگشت پیچ

از آن این نکته بر انگشت پیچم که جز تو هیچ کس ناید به هیچم

بزد سیلی از غم پیاپی به روی به انگشت پیچید و بر کند موی

کو آن که در اشارت با من ترا هر انگشت پیچیده نامه ای بود از کاغذ حنایی

ز سرمستی انگور مشگین کلاه برانگشت پیچیده زلف سیاه

به شکر این که داری چون سلیمان دست بر خاتم نمی باید گناه مور بر انگشت پیچیدن

گناه هر دو عالم را به یک توبه فروشویی چرایی زلت ما را تو در انگشت پیچیده

ای ستمگر از نگاه دور رنجیدن نداشت این گناه سهل، بر انگشت پیچیدن نداشت

سر رشته قرار شد از دست و همچنان انگشت پیچ چون سخن زلف دلرباست

نه یک عیبِ او را بر انگشت پیچ جهانی فضیلت بر آور به هیچ