انبوهش

ور از اسیران گویی، گرفت چندانی_ که تنگ بود ز انبوهشان بلاد و قفار

به دشت آمد از قیروان لشکری که بگرفت از انبوهشان کشوری

که گفت ترا که راه اندوهش گیر یا شیوهٔ عاشقان انبوهش گیر