اشتعال پذیری

از نقطهٔ اشتعال به عنوان ویژگی توصیفی مواد سوختنی مایع استفاده شده و از آن به جهت توصیف خطرات اشتعال پذیری مایعات استفاده می‌کنند. نقطهٔ اشتعال هم به مایعات قابل اشتعال و هم به مایعات قابل احتراق اشاره دارد؛ و برای هرکدام استانداردهای متفاوتی تعریف شده‌است. مایعاتی با نقطهٔ اشتعال کمتر از ۵/۶۰ درجه سانتی‌گراد، بسته به استانداردی که اعمال می‌گردد قابل اشتعال، و مایعاتی با نقطهٔ اشتعال بالای این دما قابل احتراق تلقی می‌گردند.

هگزا متا فسفات سدیم، خاصیت اشتعال پذیری ندارد یا در واقع می‌توان گفت که جزو مواد غیرقابل اشتعال است. این ماده را نباید در مجاورت منابع تولید گرما، یا در مجاورت حرارت، نور مستقیم خورشید یا جرقه قرار داد، زیرا موجب تجزیه و ایجاد کف سمی اکسید سدیم می‌شود.

رینگ‌های منیزیوم منگنز بسیار حساس به پیت، ترک خوردگی و خوردگی بودند. منیزیم به صورت انبوه سخت است اما می‌توان از چرخ‌های منیزیم خالص توسط یک تایر سوزان یا از طریق سقوط طولانیمدت چرخ روی سطح جاده به دنبال یک سوراخ جرقه کرد. بعدها از آلیاژهای منیزیم برای کاهش بیشتر این مشکلات توسعه یافت. در حقیقت، اداره هواپیمایی فدرال ایالات متحده در دهه گذشته آزمایشات گسترده‌ای انجام داده‌است و به این نتیجه رسیده‌است که اشتعال پذیری احتمالی منیزیم بیشتر نگران‌کننده نیست.