آینده‌پژوه

انتقاد اولی که به آینده‌پژوهی وارد شده است این است که مشابه همه چیز دیگر آینده هم تجاری‌سازی شده است به این معنی که آینده‌پژوهان با چیزی که ایده یا حدس عالمانه‌ای بیش نیست، چیزی خلق می‌کنند که ارزش اقتصادی دارد و می‌تواند در بازار خرید و فروش شود.

اصطلاح «آینده‌نگر» بیشتر اشاره به افرادی است که سعی در پیش‌بینی آینده (که بعضاً آنالیز روند نامیده می‌شود) دارند مانند نویسندگان، مشاوران، اندیشمندان، رهبران سازمانی و دیگران که در زمینه‌های میان‌رشته‌ای و نظریه سامانه‌ها درگیر هستند که در پی مشاوره‌دادن به سازمان‌های خصوصی و دولتی در چنین مواردی هستند؛ روندهای متنوع جهانی، امکان سناریوهای احتمالی، فرصت‌های در حال شکل‌گیری در بازارهای نوظهور و مدیریت ریسک. آینده‌پژوه به معنای آینده‌گری در جنبش هنری نیست.

در سال ۱۹۹۸ داگلاس راشکوف بلاگی نوشت با این مضمون که آینده‌پژوهی به شکلی که امروزه به وسیله صاحب نظران سایبری انجام می‌شود بیشتر پروپاگانداست تا پیش‌بینی. پیش‌گوی مشکوکی را تصور کنید که بیماری وحشتناکی را در آینده مشتری اش می‌بیند فقط برای این که بتواند یک سری داروی گیاهی بفروشد و ویزیت مجددی داشته باشد. آینده‌پژوهان از قدرت خودشان و ترسویی ما استفاده می‌کنند تا خودشان را سرکار نگه دارند. به همین ترتیب شرکتها و مجله‌هایی که آینده را به ما می‌فروشند، این کار را برای منافع خودشان انجام می‌دهند.

آینده بعدی از هستی بشر است که در فراسوی لحظهٔ «حال» گسترش می‌یابد و همچون اصلی در انجام اقدامات در نظر گرفته می‌شود. این مفهوم برخورداری از طرح، اهداف، نیات، غایات و مفاهیم را برای آدمی به همراه می‌آورد. آینده مدت زمانی نا محدود پس از حال حاضر است نمی‌شود در ان زندگی کرد که ورود به آن به دلیل وجود زمان و قوانین فیزیک اجتناب ناپذیر است. مفهوم آینده در علوم آینده‌پژوهی، فیزیک، فلسفه، روانشناسی و دین کاربرد دارد. همچنین در آثار هنری و ادبی مانند داستان‌ها و فیلم‌ها به‌کار برده‌می‌شود و یکی از آرزوهای بشر پیش‌بینی آینده می‌باشد.

موضوعات آینده‌پژوهی دربرگیرندهٔ گونه‌های «ممکن»، «محتمل» و «دلخواه» برای دگرگونی از حال به آینده هستند.