آوایش

معنی کلمه آوایش در ویکی واژه

[ɒvɒjeʃ]
به زبان آوردن واژّه‌ها.
شیوه درست به زبان آوردن یک واژه.

جملاتی از کاربرد کلمه آوایش

با فروپاشی امپراتوری‌های عرب در سده‌های گذشته، رفته‌رفته از رخنه عربی در پارسی کاسته شد و واژه‌های کم‌کاربرد عربی کم‌کم به فراموشی سپرده شد؛ ولی انبوهی از واژه‌های عربی که آوایش پارسی یافته بودند هنوز هم در زبان پارسی وجود دارند.
آنتونیوس قِندلُفت (یا با آوایش: قَندَلَفت) (به عربی: أنطونيوس قندلفت) (۲۲ فوریه ۱۹۱۰، حلب – ۵ اوت ۱۹۷۰، طرابلس، لبنان) روحانی مسیحی و نویسنده سوری-لبنانی بود. او اسقف طرابلس، لبنان و نایب پاتریارک سریانی بیروت بود. عقود الجمان فی المواعظ اثر برجستهٔ اوست.
عایشه شرایحی دمشقی (به‌نگارش و آوایش کهن: عائشه دمشقیّه) همچنین شهرت‌یافته به عایشه ابنة شرائحی (۱۳۵۸- ۱۴۳۸) (نسب کامل: عایشه بنت ابراهیم بن خلیل بن عبدالله بن محمود، بعلبکیه دمشقیه) بانوی محدّث شامی بود. در دمشق، قاهره و بعلبک نزد استادان بسیاری از جمله ابن نباته، علم حدیث آموخت. بیش از ۷ تن از علمای روزگارش به او اجازه نقل روایت دادند. او شاگردانی بسیار داشت، در ۱۶ صفر ۸۴۲ق در دمشق درگذشت و در آرامگاه باب توما دفن شد.