آلدهید

آمین‌دار کردن کاهشی یا آمیناسیون کاهشی (که به آلکیل‌دار کردن کاهشی نیز معروف است) نوعی آمین‌دار کردن است که شامل تبدیل یک گروه کربونیل به آمین از طریق یک ایمین میانی است. گروه کربونیل بیشتر کتون یا آلدهید است. این فرایند مهمترین روش برای ساخت آمین‌ها در نظر گرفته می‌شود و اکثریت آمین‌های تولید شده در صنعت داروسازی به این روش ساخته می‌شوند.

برخی از آمیدها را می‌توان با روش سان-مولر به آلدهید احیا کرد.

(دی ساکاریدها نیز ممکن است واکنش نشان دهند اما واکنش بسیار کندتر است) گروه آلدهید مونوساکارید به صورت متداول منجر به تشکیل یک همی استال حلقوی می‌گردد بر اثر اکسایش به کربوکسیلات تبدیل می‌گردد. تعدادی از مواد دیگر از جمله سدیم کلرید می‌توانند موجب ایجاد تداخل در انجام آزمون گردند.

اتیلن گلیکول به عنوان یک گروه حفاظت در سنتز آلی برای محافظت از ترکیبات کربونیل مانند کتون و آلدهیدها استفاده می‌شود.

کاهش یا احیا آمید واکنشی در سنتز آلی است که در آن یک آمید به یک گروه عاملی آمین یا آلدهید کاهش می‌یابد.

از اُزونولیز آلکن‌ها، آلدهید یا کتون تولید می‌شود.

در آنزیم‌شناسی، یک آبسیزیک آلدهیداکسیداز ( عدد گروه آنزیم 1.2.3.14 ) آنزیمی است که واکنش شیمیایی زیر را کاتالیز می کند.

آمینوآلدهیدها و آمینوکتون‌ها ترکیباتی آلی هستند که شامل یک گروه عاملی آمین و همچنین یک گروه عاملی آلدهید یا کتون هستند. این ترکیبات در زیست شناسی و سنتز شیمیایی حائز اهمیت هستند. به دلیل ماهیت عملکرد زیستی آن‌ها، توجه بسیاری از شیمیدانان را به خود جلب کرده است.

برای تهیه آلدهید از آلکین‌ها نیاز به حضور واکنشگرهای انتخابی بوران مانند بی‌سیکلوهگزیل بوران می‌باشد. در حضور این ترکیب‌ها آبدهی در کربن سرزنجیر که ممانعت فضایی کمتری دارد رخ می‌دهد.

این آزمون توسط شیمی‌دان دانمارکی کریستین تامسون بارفود ابداع گردید. آزمون مشابه با واکنش محلول فهلینگ برای آلدهیدها است.