آفتاب رو

نور وحدت آفتاب روشن است گر غمامی می نماید پیش ماست

صاحب نظر چو یابی بر رخ چه پرده پوشی کو آفتاب رویت از صد حجا بیند

ای دل مسکین برآید آفتاب روز وصل غم مخور خوش باش کاین شبهای یلدا بگذرد

انگاره بود گوی سبکسیر آفتاب روزی که من ربوده چوگان او شدم

پرتوی سبز، پدیده‌ای است کمیاب که اندکی پس از غروب و اندکی پیش از طلوع آفتاب روی می‌دهد. این درخشش توسط نور خورشید که در زیر افق شکسته می‌شود و به سوی بیننده تابیده می‌شود پدید می‌آید (معمولاً در اثر وارونگی هوا). نور با طول موج کوتاه تر (بنفش، آبی و سبز) بیش از پرتوهای با طول موج بلندتر (زرد، نارنجی و قرمز) خمیده می‌شود. اما بنفش و آبی بیشتر دچار پراکنندگی می‌شود در نتیجه نوری که دیده می‌شود سبز رنگ است.

آفتاب روی ساقی بین که جام می بکف همچو خورشید است گرد بزم مستان در طواف

از اشتیاق جلوه آن آفتاب رو قد می کشد چو سرو، خیابان صبحگاه

پس از طلوع آفتاب روحانیون ملکه را از اسب جدا می‌کردند و اسب را با خنجر به تکه‌های کوچک تقسیم می‌کردند.

از مغرب زوال چو آخر گزیر نیست چون آفتاب روی زمین راستانده گیر

او آفتاب روشن و من ذرهٔ حقیر با نورش از وجود نیابی اثر مرا

کدام ذره که از آفتاب روی بتابد کدام یار که ترک دیار یار بگوید

پیش شمع آفتاب روی او عقل را پروانهٔ بی‌پر ببین