آشیهه

معنی کلمه آشیهه در لغت نامه دهخدا

( آشیهه ) آشیهه. [ هََ / هَِ ] ( اِ ) شیهه. صهیل. شنه.
اشیهه. [ اَ هََ / هَِ ] ( اِ ) آواز و شیهه اسب را گویند. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. ( شرفنامه منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه اسب است. ( شعوری ج 1 ص 128 ). شیهه اسب است و آنرا شنه نیز گفته اند. ( انجمن آرای ناصری ). آواز اسب باشد که شنه و شیهه نیز گویند و بعربی صهیل خوانند. ( سروری ). و شیهه و شیه و غُرِشْت که مرادفند آواز اسب را گویند و صهیل عربی آنست بهمین معنی. ( فرهنگ خطی ). و رجوع به شیهه و شنه و غرشت شود. || صدا. ( آنندراج ).

معنی کلمه آشیهه در فرهنگ معین

( آشیهه ) (هِ ) ( اِ. ) شیهه ، صهیل .

معنی کلمه آشیهه در فرهنگ عمید

( آشیهه ) شیهه، بانگ اسب.
آواز اسب، بانگ اسب.

معنی کلمه آشیهه در فرهنگ فارسی

آواز و شیهه اسب را گویند آواز اسب که آنرا شنه و غرشت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند .

معنی کلمه آشیهه در ویکی واژه

شیهه، صهیل.

جملاتی از کاربرد کلمه آشیهه

روزی که ز آشیهه شبرنگ و غو کوس در طارم پیروزه گردون فتد آوا