آسمان نهم

ژنده خویش را به از اطلس آسمان نهم تا ز طمع نبایدم گشت گدای آسمان

خود را بر آسمان نهم بیند ار شود قندیل طاق درگه آن سَروَر آفتاب

بر آسمان نهم ، حکمت ارفشاند پای بجز دوبعد مبرهن نگردد از ابعاد

آسمان نهمین حصر شکوه تو کند در میان گیرد اگر دایره را نقطه جیم

گرفته ساغر دولت به دست می بینم ز آسمان نهم برگذشته میزانی

از فخر پای بر سر هفت آسمان نهم روزی اگر نظر به من بینوا کنی

کاری مکن که رو به در آسمان نهم هر تیر ناله ای که بود در کمان نهم

شبها ز شوق روی تو با چشم اشکبار بنشینم و نظر به مه آسمان نهم