آرد استخوان

فدای آن سگ کو باد جان ناتوان من که بعد از مرگ در کوی تو آرد استخوان من

برآرد استخوان از سینه فایز که تا گردد همایون مرغ رامم

مراست جذبه شوقی که هر کجا می‌رم هما به کوی تو می‌آرد استخوان مرا