آرتزین

چینی ها و مصریان قدیم چاههای آرتزین حفر کرده بودند. بعضی از چاههای قدیمی تر اروپایی احتیاج به شش یا هشت سال حفاری داشته است، اما ماشین ها و دستگاههای جدید حفاری انجام این کار را بسیار سریع و آسان ساخته است.

آرتزینیانو ۳۴ کیلومترمربع مساحت و ۲۵٬۷۱۳ نفر جمعیت دارد.

هرگاه ارتفاع آب در داخل چاه بالاتر از سطح لایه آبدار اطراف آن باشد یا تحت فشار از چاه بیرون بریزد چاه آرتزین گویند.در چاه آرتزین، آب به صورت یک چشمه ی گرم از مخازن زیرزمینی به بالا فوران می کند. نام آن از اسم محلی به نام آرتوا در شمال فرانسه اقتباس شده، زیرا اولین چاه اروپایی از این نوع پیش از ۸۰۰ سال پیش در آنجا حفر شده بوده است. چاههای آرتزین در شرایط معینی بوجود می آیند. مثلا” باید حتما” یک طبقه ی شن یا سنگ خلل و فرج دار بین دو طبقه سنگ سخت که مانع عبور آب شود وجود داشته باشد.

عمق چاه‌های آرتزین متفاوت است. گروهی از این چاه‌ها تنها چند متر عمق دارند اما ژرفای پاره‌ای از آن‌ها به صدها متر می‌رسد. چاه‌های آرتزین به ویژه برای آبیاری مناطق نیمه خشک مانند دشت‌های بزرگ ایالات متحده آمریکا و قسمت‌هایی از استرالیا با ارزش هستند.

در نزدیکی اجمونت در داکوتای جنوبی، دو چاه به عمق تقریبا” ۳۰۰۰ پا کنده شده که روزانه ۱۱ میلیون گالن آب از آنها بدست می آید. این آب که از این چنین عمقی بالا می آید در سطح زمین دارای حرارتی معادل ۱۰۰ درجه فارنهایت می باشد. آب چاه دیگری در این ناحیه حتی از این هم حرارت بیشتری دارد! چندین شهر بزرگ در آمریکا و نیز در بسیاری از نواحی لندن، قسمتی یا همه ی آب مورد احتیاج خود را از چاههای آرتزین بدست می آورند. بزرگترین ناحیه ی چاههای آرتزین در استرالیا واقع شده است.نمونه های از این نوع چاه در شهر رشت ومحله سیاه اسطلخ وجود دارد که افراد محلی میگویند حفر این چاه ها سنی 150ساله دارد و به دست مهندسان آلمانی ساخته شده است.