آرتریول

نوعی آرتریولواسکلروز است که یک مجرای باریک را درگیر می‌کند. اصطلاح «پوست پیاز» گاهی اوقات برای توصیف این شکل از رگ خونی به کار گرفته می‌شود زیرا رگ لایه سلولی عضله صاف متحدالمرکز ضخیم و غشای پایه ضخیم و تکراری. در پرفشاری خون بدخیم، این تغییرات بیش‌رویشی اغلب با مرگ فیبرینوئید درون‌لایه و میان‌لایه شریانی همراه است. این تغییرات بیشتر در کلیه‌ها مشاهده می‌شود و می‌تواند منجر به نارسایی خون و آسیب حاد کلیه شود. در مغز، یک حفره کوچک به نام لکون یک حفره ایسکمیک است که می‌تواند به دلیل نکروز مغز، به دلیل آرتریولواسکلروز ایجاد شود.

مغز عضو دیگری است که در آن آرتریولواسکلروز هیالین در بیماران مبتلا به فشار خون بالا پیش از موعد ایجاد می‌شود. این می‌تواند هر دو نوع سکته مغزی را ایجاد کند؛ آنفارکتوس ایسکمیک و خونریزی مغزی، زیرا عروق ممکن است مسدود یا شکسته شوند.

آرتریولواسکلروز شفاف، به ضخیم شدن دیواره شریان‌ها توسط رسوباتی اطلاق می‌شود که در رنگ آمیزی معمول به صورت شفاف صورتی همگن ظاهر می‌شوند. این یک نوع آرتریولواسکلروز است که به ضخیم شدن دیواره شریان و بخشی از روند پیری اشاره دارد.

دو نوع آرتریولواسکلروز وجود دارد که عبارت است از:

ضایعات منعکس کننده نشت اجزای پلاسما در سراسر اندوتلیوم عروقی و تولید بیش از حد ماتریکس خارج سلولی توسط سلول‌های عضلانی صاف، معمولاً ثانویه به فشار خون بالا هستند. آرتریولواسکلروز هیالین یک مشخصه مورفولوژیکی عمده نفرواسکلروز خوش‌خیم است که در آن تنگی شریانی باعث اختلال در خون رسانی کلیوی و از دست رفت نفرون می‌شود. باریک شدن لومن می‌تواند جریان خون کلیوی و در نتیجه میزان فیلتراسیون گلومرولی را کاهش دهد که منجر به افزایش ترشح رنین و چرخه تداومی با افزایش فشار خون و کاهش عملکرد کلیه می‌شود.