آرتروسکوپی

آرتروگرافی، ام آر آی و آرتروسکوپی از دقت بالایی جهت تشخیص آسیب منیسک‌ها برخوردار هستند.

تکنیک‌های جراحی برای اپی‌کندیلیت خارجی را می‌توان با جراحی باز، جراحی از راه پوست یا جراحی آرتروسکوپی انجام داد، بدون شواهدی با کیفیت بالا که نشان دهد هر نوع خاصی بهتر یا بدتر از دیگری است. عوارض جانبی شامل عفونت، آسیب به اعصاب و ناتوانی در صاف کردن بازو است. مروری بر شواهد مربوط به جراحی نشان داد که مطالعات منتشر شده از کیفیت پایینی برخوردار بودند و نشان ندادند که جراحی نسبت به دیگر درمان‌ها مؤثرتر است. یک کارآزمایی تحقیقاتی نشان داد که جراحی مؤثرتر از جراحی ساختگی نیست، که در آن بیماران فقط یک برش پوستی دریافت می‌کنند، اگرچه تعداد کم بیماران، یکی از محدودیت‌های این کارآزمایی بود.

اگرچه در گذشته، میزان پارگی منیسک داخلی نیز خیلی بیشتر از منیسک خارجی مطرح گردیده‌است و هنوز هم ممکن است چنین باوری نیز وجود داشته باشد، اما امروزه با گسترش آرتروسکوپی جهت تشخیص و درمان مشکلات زانو، باور گذشته تغییر کرده‌است. پس از رواج آرتروسکوپی و مطالعه بیشتر روی آمارها دیده می‌شود که آمار پارگی منیسک خارجی نزدیک به پارگی منیسک داخلی است و این کمی علایم بیمار است که وی را وادار به جراحی نمی‌کند. درحقیقت پس از آسیب منیسک خارجی، بیمار علایم کمتری از نظر شدت درد و میزان قفل شدگی زانو گزارش می‌دهد.

طبق برخی منابع، حساسیت آزمون مک موری برای پارگی مینیسک داخلی ۵۳٪ و ویژگی آن ۵۹٪ است. در یک مطالعه اخیر، نتایج آزمایش بالینی با یافته‌های آرتروسکوپی و آرتروتومی به‌عنوان مرجع مقایسه شد. آزمون بالینی دارای حساسیت ۵۸.۵٪ ، ویژگی ۹۳.۴٪ و ارزش پیش‌بینی نتیجه مثبت ۶.۸۲٪ بود. یک مطالعه جدیدتر ویژگی ۹۷٪ برای پارگی منیسک را نشان داد.