آتش بیار

خواجه مجلس توی مجلسیان حاضرند آب چو آتش بیار ما نه بنان آمدیم

گفت سرما خورده ام آتش بیار نیست پروای سخن معذور دار

آتش بیار و خرمن آزادگان بسوز تا پادشه خراج نخواهد خراب را

خرمن عشاق را آتش بیار برق گو جز آشیان ما مجوی

آمدم کز سر بگیرم خدمت گلزار او آمدم کآتش بیارم درزنم در خار خود

مجلس خوش است و ما و حریفان همه خوشیم آتش بیار و چاره مشتی سپند کن

ساقی از آن آب چو آتش بیار کاتش دل آب رخم ریختست

آتش بیار و خرمن عشاق را بسوز کآتش کند پدید که عود است یا حطب

بیا ساقیا جام دلکش بیار می گرم و روشن چو آتش بیار

ای مه آتش عذار آب چو آتش بیار آتش رخ بر فروز و آتش ما را نشان