آبگینه خانه

وین آبگینه خانهٔ گردون که روز و شب از شعلهای آتش الوان مزینست

در آبگینه خانه بینش نشسته ایم لب را ز حرف بیهده خاموش کرده ایم

چون بازگشتند، وزیر بونصر را گفت: بسیار خاموش بودی و سخن نگفتی و چون بگفتی، سنگ منجنیق‌ بود که در آبگینه خانه‌ انداختی. گفت: چه کنم؟

تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ بر آبگینه خانه طاعت زنیم سنگ

سنگ در آبگینه خانهٔ چرخ این دل غصه پرور اندازد

تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ بر آبگینه خانهٔ طاعت زنیم سنگ

تا کی ز گردش فلک آبگینه رنگ بر آبگینه خانه طاعت زَنیم سنگ

سنگ سخن بلندتر انداختم از آنک تا آبگینه خانه افلاک بشکنم