آب شیشه

ز وصل سیمبران پیرهن حجاب بود مگر ز گرمی می، گردد آب شیشه ما

شود چو سرو، علم در چمن به سرسبزی به تخم سوخته بخشد گر آب شیشه ما

باد در خطه عدلش ز بر جنبش آب شیشه هیچ حبابی ز تموج نشکست

چو تیغ نیست محابا ز خصم پیشهٔ ما به روی سنگ دود همچو آب شیشهٔ ما

ز سنگ اگر به دل نازکش رسد آسیب به روی خویش نیارد چو آب شیشه ما